Over mij Paul Brussaard

Mijn foto
Maarssen, Nederland (NL), Netherlands

donderdag 10 juli 2014

Waarom de CEO dit moet weten...

Waarom dit vak een certificaat verdient.

VIP Chauffeur: een uniek beroep
“Ik draag de verantwoordelijkheid over het welzijn van de hoogste baas van de onderneming.”
Wie kan dat nog meer zeggen? Een eventuele beveiliger natuurlijk. Maar die beveiliging is slechts voor enkelen der aarde nodig of wenselijk. Een veel grotere groep bestaat uit directiechauffeurs die iedere dag het vervoer van A naar B organiseert voor de VIP. De directiechauffeur neemt letterlijk het stuur uit handen van de hoogste man of vrouw van de onderneming. Tegelijkertijd draagt hij ook de verantwoordelijkheid over zijn of haar veiligheid en welzijn.
Als taxichauffeur, brandweerchauffeur, ambulancechauffeur of vrachtwagenchauffeur dient u over de nodige certificaten te beschikken. Waarom zou dat zijn?
De reden hiervoor is dat de chauffeur verantwoordelijk is voor de veiligheid van het vervoer; van de lading en de omgeving. Daarom is hij of zij verplicht zich te laten toetsen. Is de persoon achter het stuur in staat om veilig van A naar B te rijden (ook onder bijzondere omstandigheden). Dat is wettelijk zo geregeld. Het gaat hierbij om de redenatie: de veiligheid dient te worden gegarandeerd.
Een taxichauffeur moet goed voor zijn gasten kunnen zorgen, veilig van A naar B kunnen rijden en  een goede wegenkennis te bezitten. Een ambulancechauffeur dient onder druk zijn patiënt veilig van A naar B te transporteren en (indien nodig) medische basishandelingen te kunnen verrichten. Daarnaast dient hij of zij onder grote tijdsdruk met sirene en zwaailichten veilig deel te kunnen nemen aan het verkeer.
Een vrachtwagenchauffeur heeft een zware, gevaarlijke of kostbare lading bij zich en rijdt een groter voertuig dan gebruikelijk. Dat vraagt om specifieke kwaliteiten van de chauffeur.
Rijdt de chauffeur de hoogste baas van de onderneming, van het ministerie of multinational dan gelden ineens andere ‘wetten’; de wet van willekeur. Voor de uitoefening van dit vak wordt geen enkele eis of voorwaarde gesteld. Iedereen kan (met een B rijbewijs) achter het stuur plaatsnemen!. Er geldt geen enkele garantie of waarborg voor kwaliteit. Het lot van de CEO ligt letterlijk in de handen van een willekeurig persoon met een willekeurige achtergrond.
Rijdt de chauffeur een VIP-bus met de voltallige bemanning van een Boeing 747, een Raad van Bestuur , diplomaten of leden van een bezoekend Koningshuis? Ook hier wordt geen enkele eis gesteld. Ongeschoolde chauffeurs nemen gewoon plaats achter het stuur.
Dat kan toch niet waar zijn?
De chauffeur is niet alleen verantwoordelijk voor een optimale en veilige verplaatsing van de topman of topvrouw. Wat te denken van de geheimhouding? Hoe gaat de chauffeur hiermee om? De informatie die de chauffeur in het voertuig ter ore komt (en daarbuiten) kan bijzonder gevoelige informatie zijn. Waar komt die vertrouwelijke informatie terecht (voorkennis)? Hoe discreet is de chauffeur? En is hij dat in zijn privéomgeving ook nog, op verjaardagsfeestjes bijvoorbeeld?

Vanaf nu een gecertificeerd beroep
BRUSECO heeft samen met DEKRA (het internationaal erkende IEC certificaat ontwikkeld, specifiek voor directiechauffeurs die in het hoogste segment werkzaam zijn. Deze certificering toetst de rijvaardigheid, beroepshouding en dienstverlening van de directiechauffeur. Onafhankelijk en volledig professioneel, gemeten door tientallen jaren ervaring. Het kaf wordt van het koren gescheiden. Onbekwame chauffeurs die alleen beschikken over een B rijbewijs vallen af. Diegenen die niet begrijpen wat een professionele beroepshouding betekent, slagen niet voor het praktijkexamen.
Maar dit is nog niet alles: de kandidaten dienen ook iedere drie jaar een nieuwe Verklaring Omtrent Gedag (VOG) en een medische gezondheidsverklaring in te leveren. Plus de verplichting om ieder jaar 8 uur les te volgen om zich zo verder te verdiepen in het vak en bij te blijven (nieuwste technieken).
Op deze wijze is de veiligheid en discretie van de hoogste functionaris binnen de onderneming of organisatie gewaarborgd. Alleen directiechauffeurs die aan deze strenge voorwaarden voldoen worden en blijven opgenomen in het DEKRA register.
Hier vindt u meer informatie over deze vakopleiding: http://www.bruseco.nl/international_executive_chauffeur.html
Neemt u gerust contact op met BRUSECO voor scholing of selectie van uw directiechauffeurs info@bruseco.nl


donderdag 18 oktober 2012

De lucht is uit de markt en dat is goed nieuws...


De lucht is uit de markt. En dat is goed nieuws voor de echte entrepreneurs en wereldverbeteraars. Geen "me-too" bedrijven meer, geen "na-apers" die ervoor zorgen dat de innovatiemolen stokt. Geen belastingonduikende concurrenten meer... Zielig? Helemaal niet. In de crisis worden de echte ondernemers van de "copy-pace" bedrijven gescheiden. En dat is goed nieuws voor de Brussaard Company Group BV.

Ik spreek voor mezelf. Als eerste landelijke chauffeursdienst in Nederland in het pré-internettijdperk (in 1990) was het nog een hele kunst om dit landelijke netwerk van chauffeurs en opdrachtgevers op te zetten en goed te onderhouden. Dat was iets aparts, een echt vak. Je moest wel gek zijn om hierin te beginnen. Daar gingen dagen reizen aan vooraf en vele netwerkborrels werden door mij bezocht. Met enig succes. Toen ik afstudeerde in 1994 draaide we ruim een miljoen gulden omzet in de chauffeursdiensten (binnen drie jaar).

Totdat internet haar intrede deed in 1994. Toen bleek voor vele studenten dat een platte internetsite voldoende was om een chauffeursdienst te beginnen en volgden legio studenten mijn initiatief. Op zoek naar het grote geld. De techniek was hierbij het doel...de chauffeurs een bijzaak. En enkele goede uitgezonderd, natuurlijk.

Ondanks die prijsdrukkende concurrentie hebben we goed stand weten te houden, alhoewel ik me ook realiseer dat ik niet met internet ben groot geworden en daar dus ook een slag miste. Ik ben van de generatie Sinclair ZX Spectrum en Commodore 64. De eerste computers voor de consument. Van internet was toen nog geen sprake. Ook herinner ik mij de 2,5 kilogram zware mobiele telefoon in mijn AH tas op de sociëteit  Ik was de eerste student met zo'n mobiele telefoon van wel 12 Watt. In die tijd ging ik ook met de nachtboot naar Londen voor een bezoek aan mijn toprelaties (Merrill Lynch en Lehmann Brothers) om vervolgens de Yellow Pages in hard copy weer mee terug te nemen voor de database en mailings vanuit Nederland. Een brief ging nog per post met een zegel. En onze chauffeurs reden blind naar de locaties, omdat er nog geen sprake was van navigatie. Het jasje bleef aan bij 40 graden hitte en dat terwijl de airco nog niet bestond.

Brussaard Chauffeursdiensten mag inmiddels meer dan 4.000 mensen tot haar klantenkring rekenen. En daaronder zit slechts 10% die alleen de prijs belangrijk vinden. Die klanten die dit aan ons melden en vertrekken, wuiven we vriendelijk uit en wensen hen veel succes toe. Want uit de statistieken blijkt dat 79% van die klanten weer terugkomt na circa 3-6 maanden....omdat de klant bij vertrek niet weet wat deze gaat missen...zo blijkt dat in de praktijk te werken.

Maar ik ben ook van de generatie Etiquette en Protocol en weet hoe menselijke interacties en netwerken functioneren. Hoe de perfecte presentatie verloopt en hoe de excellente chauffeursdienst dient te verlopen bij iedere willekeurige cliënt  Ik ken de mannen en vrouwen bij naam en heb velen persoonlijk de hand geschud en mee koffie gedronken....weet wat goed en slecht personeel is...ik heb alles zelf ondervonden en beleefd, om daar vervolgens razendsnel van te leren. En dat combineer ik met FOCUS.

Nu, anno 2012-2013 worden we juist geholpen door smartphones, navigatiesystemen en internet. Nu kunnen we sneller schakelen, gecombineerd met de juiste opleidingsgraad en kwaliteitsniveau. Nu gaat het om reputatie en om het verhaal. De klant kiest weer voor reputatie! Mijn geluk kan niet op.

Inmiddels ben ik opleidingsspecialist en internationaal ondernemer. Concurrenten haken af, gaan weer in de snelle handel van groene energie, zorg of pda's. Want ze merken dat het kwalitatief aanbieden van directiechauffeur een ambacht is. Dat het vak directiechauffeur een echte ambacht is. En dat gaat velen te langzaam en te traag. Ze gaan andere zaken erbij doen, of ze stoppen er nu mee. Sommigen worden hierbij geholpen door de curator.

Achter de schermen van de Brussaard Company Group bruist het. Vanaf januari 2013 wordt Brussaard Chauffeursdiensten drie maal zo groot. Ook Bruseco is fors gegroeid door haar marktpositie in Duitsland en Nederland. We draaien winst in Duitsland door onze innovaties in het Internationale Executive Chauffeur certificaat van DEKRA. Dat komt nu naar Nederland. De Franstalige en Engelstalige landen volgen. In Nederland en België zijn we veruit de grootste intermediair en connectie met de arbeidsmarkt. En dat neemt in 2013 verder toe door onze samenwerkingspartners. Op kantoor spreken we nu vier talen.

En wat heb ik ontdekt? Innovatie moet dus functioneel zijn. Technische innovatie is niet het doel, maar het middel geworden voor groei. Het ondersteunt de ambacht van het vak directiechauffeur. Dat geeft weer lucht in de markt ten koste van de "me-too" bedrijven. Daar vaart iedereen wel bij: onze cliënten, onze directiechauffeurs en onze medewerkers op de kantoren.

En zo werkt de crisis "voor je", in plaats van "tegen je".

Paul Brussaard BBA


donderdag 3 mei 2012

Interactie, informatie & innovatie = nieuw ondernemerschap!


Hoe langer de recessie duurt, des te beter voor mijn onderneming. Want de zwakke concurrentie verdwijnt nu als sneeuw voor de zon. De concurrent die alleen op prijs kon onderscheiden (nog onder kostprijs) is failliet. En er volgen nog meer. 
Kwaliteit en onderscheid wint. Dat is altijd mijn visie geweest. Het gaat om innovatie.
Als ondernemer heb ik drie jaar geleden fors geïnvesteerd in de Duitse en Belgische markt. Ook hebben we vorige jaar geïnvesteerd in een geheel nieuwe back-office, onderzoeken en trainingen. En we zijn nog niet klaar. Er komen nog vele leuke ontwikkelingen aan. Als antwoord op de recessie. 
Dit alles is niet mogelijk als ik onder de kostprijs moet leveren. Nu kan ik, na 22 jaar ondernemerschap, daadwerkelijke toegevoegde waarde bieden. Door interactie met mijn doelgroep, kan ik informatie verkrijgen en dit omzetten in innovatie. Daar ligt de crux. 

Daar vaart iedereen goed bij...de directiechauffeur, de opdrachtgever en de ondernemer. De oerwet is weer terug: ondernemerschap is toegevoegde waarde bieden en onderscheidend zijn...op basis van de wensen van de klant.
 Eén ding valt op: De factor kwaliteit-prijsverhouding is nog nooit zo belangrijk geweest. 

Daarom start BRUSECO binnenkort een nieuwe campagne. "Een directiechauffeur is vanzelfsprekend, maar een goede niet..." 
Aanleiding van deze nieuwe campagne is het resultaat van ons onderzoek onder 40 opdrachtgevers. Bij dit onderzoek hebben wij in kaart gebracht hoe de huidige oude generatie directiechauffeur bekend staat. Deze directiechauffeurs zijn al langdurige werkzaam bij Executive Boards, Management Boards, Raden van Bestuur, Directies en Ministeries. 


De vraag die centraal stond: 


Bent u tevreden met uw huidige directiechauffeur? 

Het schrikbarende antwoord is: 80% acht een verbetering noodzakelijk. Dit betekent concreet waarderingen van het cijfer 6 of lager... Via persoonlijke gesprekken met de functionarissen, blijkt dat er een verkeerde generatie directiechauffeurs is opgeleid de afgelopen twintig jaar. Die doelgroep heeft vaak een politieagent-achtige of militaristische training gehad. Gericht op dreiging. Hoekig rijden, geen dienstverlenende instelling, zelfs negatief gedrag. Ingegeven door de ontvoering van Heineken...ooit...

Die dreiging is al twintig jaar weg en die oude generatie directiechauffeurs biedt geen toegevoegde waarde...blijven zelfgenoegzaam in de auto zitten, missen een professionele beroepshouding en lopen de kantjes er vanaf. Van passie en toewijding is onder velen geen sprake.   

Ooit kon dit nog door de beugel.....voordat de recessie aanbrak. Met de oude generatie CEO's functioneerde dit ook. Maar de nieuwe generatie CEO's treedt nu aan, met geheel andere eisen en wensen en inmiddels speelt de recessie ook haar rol mee. De karakters zijn veranderd...en daarmee de wensen.
Want nieuwe tijden, vragen om innovatie, kwaliteit en toegevoegde waarde...ook van de directiechauffeur. Een no-nonsens benadering.

Het gaat nu om Interaction, Information & Innovation: oftewel uitblinken door toegevoegde waarde bieden. Tijdswinst, comfort en veilige verkeersdeelneming zijn hoofdthema's geworden (en persoonlijke veiligheid loopt hier als een rode draad doorheen).

En om daad bij het woord te voegen: BRUSECO start binnenkort met een nieuwe opleiding. Voor juist die directiechauffeur met internationale ambities, die graag in de eredivisie meedoet: De International Executive Chauffeur, mét een onafhankelijk certificaat.

Deze nieuwe opleiding is door interactie met de doelgroep ontstaan, via informatie uit de markt ontwikkeld en geïnnoveerd naar de huidige tijd. 

De nieuwe generatie directiechauffeurs staat vanaf 1 september klaar...omdat het werk van de nieuwe directiechauffeur niet bij de grens ophoudt én omdat de klantengroep dit eist....

We houden u graag op de hoogte. 

Paul Brussaard BBA


Oprichter Brussaard Company Group BV.

Offices in Berlin, Osnabrück, Mechelen en Maarssen.



donderdag 12 januari 2012

Geld verdienen met hoffelijkheid...als vakmanschap!

2012 staat in het teken van hoffelijkheid. We moeten weer terug naar de oude normen en waarden.

Het valt me op dat er in Nederland niet veel hoffelijkheid meer te vinden is. Er wordt alleen gedacht aan het eigen voordeel. What´s in it for me? In Duitsland zie ik vaker mensen die weten wat hoffelijkheid inhoudt. In het verkeer bijvoorbeeld. Snelle automobilisten worden voorgelaten door langzame rijders die in willen halen. "Gaat u maar voor, want u heeft haast", is hier de gedachte. De Nederlander denk: we zijn allemaal gelijk en als jij zo´n haast hebt dan wacht je maar even tot ik met 90 km per uur die vrachtwagen heb ingehaald. Kent u die commercial nog over ´het korte lontje´? Het omschrijft exact wat ik bedoel.

Maar ook op andere vlakken is de hoffelijkheid vaak ver te zoeken. De deur voor iemand openhouden, iemand voor laten in de lift, met twee woorden spreken....het is eigenlijk heel simpel.

De Van Dale omschrijft de term hoffelijkheid als volgt:

Beschaafd, beleefd,
Wat is ´beschaafd´? Let op:
Niet meer in een onontwikkelde natuurstaat verkerend, welopgevoed.

En bij ´beleefd´ staat het volgende genoteerd: 
Met goede manieren: voorkomend...


We kunnen op basis van deze omschrijvingen dus vaststellen dat veel mensen onontwikkeld zijn, onopgevoed en geen goede manieren kennen. We zijn met z´n allen niet voorkomend. Wow!

Ik ben al 22 jaar een voorvechter van normen en waarden en van hoffelijkheid. Want het gaat verder.
Het betekent niet alleen dat je normen en waarden moet leren en deze daadwerkelijk toe moet passen. Het gaat ook om leren vooruit te denken, met aandacht voor het belang van die ander. Met hoffelijk gaat het erom die ander te behagen waardoor die ander ook positieve aandacht aan mij terug schenkt. Dáár gaat het uiteindelijk om. Oprechte aandacht geven is aandacht krijgen.En dat leidt weer tot succes.

Toch zie ik het vaak anders: we zijn allemaal steeds meer naar binnen gekeerd aan het raken. We hebben ons hoofd vol van onszelf, onze eigen problemen en ons eigen belang. De wereld verhardt. Met de hedendaagse politieke moraal voorop! Over onontwikkeld gesproken...

Ik ben er eerlijk gezegd wel trots op dat mijn onderneming ruim 22 jaar bestaat, mede doordat zij hoffelijkheid altijd hoog in het vaandel heeft gehad. De nieuwe generatie ondernemers binnen mijn vakgebied hebben vaak geen idee wat ze met hoffelijkheid aanmoeten. Ze kennen het niet. Het kost moeite om nieuwe generaties hiermee te bezielen, te inspireren. Integendeel. Ik word soms juist aangevallen wanneer ik netjes en hoffelijk blijf bij een conflict. Dan krijg ik verwijten en oordelen te horen, word ik gestalkt. Omdat Jantje zijn zin niet krijgt.

Weet u dat de armste mensen op aarde vaak hoffelijker zijn dan de rijke Westerlingen?

Ik heb het zelf ervaren tijdens mijn wereldreis per landrover in 2004. Ik heb in die zes maanden zoveel warmte, medeleven en hoffelijkheid aangetroffen in de nog onderontwikkelde delen van landen als China, Tibet, Nepal India...en zelfs in het Midden Oosten zoals Jemen.

Verbinding tussen mensen begint met openstaan voor elkaar. Oprecht naar elkaar luisteren en aanvoelen wat die ander bedoelt. Iets over hebben voor de ander.

Als opleider van directiechauffeurs zijn we bij Bruseco dagelijks bezig met dit geweldige thema. Het is daarom, mede dankzij Bruseco, ook een onderdeel van het CCV-D examen en terecht! Netjes het portier openhouden, met twee woorden spreken, U zeggen, een paraplu gebruiken als het regent (en dan niet voor uzelf natuurlijk!).. ga zo maar door. Brussaard en Bruseco zijn door hoffelijkheid groot geworden!


Neem dit thema ook over voor 2012!

Word lid van de Facebookpagina:"Ik ben hoffelijk" en kom met leuke voorbeelden waarmee u hoffelijk kunt zijn of hoffelijk bejegend bent door anderen. Bezoek nu: Ik ben hoffelijk!

Inspireer elkaar om hoffelijker om te gaan met mensen uit uw omgeving, zoals onze opa's en oma's nog deden. Laten we die hoffelijkheid weer terugbrengen in ons werk en privé leven. Elke dag. Omdat het plezierig is en u veel oplevert. Omdat het charmeert en de ander complimenteert. Omdat u dan weer kunt groeien...


Paul Brussaard

vrijdag 14 oktober 2011

Ondernemen als natuurwet?

Lange wandelingen inspireren mij, als ondernemer, telkens weer tot ontwikkelen van nieuwe overlevingsstrategieen.

Als ondernemer in drie landen, heb ik vele kaarten op mijn hand waarmee ik het vak en de opleidingen van directiechauffeur gepassioneerd verder kan uitbouwen, ook in deze economisch lastige tijden. Ik zoek nu vooral synergie met mede-ondernemers, met mijn cliënten en directiechauffeurs. In de verbinding ligt het antwoord; samen werken. Hierdoor ontstaan mogelijkheden en dienstvormen die vernieuwend en verfrissend zijn. De oude huls afschudden en plaats inruimen voor nieuw denken. We maken daarover binnen enkele maanden meer bekend.

Nieuw denken, uitdagingen durfen aangaan, kansen creeeren, en van de uitkomsten zoveel mogelijk mensen mee laten profiteren. Een echte ondernemer denkt altijd buiten de kaders, heeft die vrijheid ook nodig. Het zit in zijn natuur. Ik ben echter van mening dat er iets mis is met de organisatie van de maatschappij. de manier waarop invulling geven aan liberalisme of kapitalisme is veranderd. De rol van de ondernemer als liberaal wordt vandaag de dag dramatisch onderschat door politieke bestuurders en de maatschappij. Daarmee wordt een belangrijke natuurwet getart.

Ik pleit er voor om het ondernemerschap weer in de puurste vorm te zien. We moeten dit weer terugbrengen naar de basis: vruchten voortbrengen.
Kijk eens naar buiten, naar de bomen die momenteel hun blad verliezen. De bomen die ieder jaar weer vruchten voortbrengen, verliezen nu hun bladeren als overlevingsstrategie. Ze volgroeien in de zomer, doen hun werk optimaal (brengen vruchten voort en produceren zuurstof) en verliezen in de herfst hun blad. Deze bladeren komen op de grond terecht waardoor de grond vruchtbaar wordt. Zo voedt de boom zijn directe omgeving op alle fronten. Sterker nog: de omgeving is volledig afhankelijk van de boom geworden. Dieren en planten leven van de bomen, hun vruchten en de bescherming die zij bieden.

Doordat de bladeren op de grond vallen, ontstaan paddestoelen en andere mee-profiteurs. Die leven van het oude blad en de ongebruikte vruchten.

In onze eigen maatschappij zijn de bomen ook een metafoor voor ondernemers. In onze menselijke "natuur" zijn we volkomen afhankelijk geworden van ondernemingen en ondernemers. Zonder ondernemers is de mens onmogelijk in staat zich te ontwikkelen of te overleven. De ondernemer plant vruchten voort, onderneemt actie, loopt risico om verder te groeien, loopt voorop, stoot zijn of haar neus..steekt zijn of haar hoofd boven het keurige maaiveld uit.

Ondernemers maken in hun voortrekkersrol ook vier seizoenen mee. Zo zitten we nu in de herfst. De profiteurs (paddestoelen, parasieten) zijn de vakbonden en de politiek. Als zwammen maken ze het ondernemen lastig; ze bemoeien zich overal mee, waardoor de boom niet optimaal kan groeien en vruchten kan voortbrengen. Wetgeving, regelgeving, administratieve druk, belastingen en een duur paddestoelenapparaat worden echter wel allemaal betaald door die ondernemer! Die leven van het blad van de boom. Oftewel: de ondernemer voedt zijn eigen vijand.

Paddestoelen worden geen bomen, maar zijn blijven profiteurs. Ze zijn er om rotzooi op te ruimen en humus te produceren. Ze kunnen zelfs giftig zijn ondanks het feit dat ze er van de buitenkant soms heel mooi uitzien.

Na 3,5 jaar herfst (van 2008 tot en met 2011) breekt  in 2012 de winter aan. De sterke bomen blijven overeind en verliezen blad, mits zij ondersteuning krijgen van de zwammen. Om daarna weer in de lente te komen, waarna de zomer weer volgt voor 3,5 jaar. Een cyclus van groeien, bloeien, vrucht voortbrengen, afsterven...en daar gedijt een ieder in mee.

Die bomen, de ondernemers, moeten juist nu alle ruimte krijgen om blad te verliezen (inkrimpen, reorganiseren, automatiseren, nieuwe effectieve communicatie inzetten, oud verstokte bestuurders met pensioen sturen, versoepeling ontslagrecht).

Wij moeten ook in onze wereld de natuurwetten haar gang laten gaan en deze juist ondersteunen. Om straks weer de vruchten met zijn allen ervan te kunnen plukken. We gaan via de herst naar de winter (ja, het wordt nog erger) om daarna weer te kunnen bloeien in de lente. En daarin speelt de ondernemer de hoofdrol.

Wel op één voorwaarde: samenwerken, samenwerken en synergie zoeken met elkaar. Want dan laten we de natuurwetten in stand en hoeven we daartegen in ieder geval niet te vechten. Want dat winnen we nooit.

De natuur overwint.

Paul Brussaard

zaterdag 17 september 2011

Als ondernemer back to the basics...


Het is juist nu een fascinerende tijd voor ondernemers. Ongekende gebeurtenissen zoals het volwassen worden van de Europese politiek (nu wordt het Europese model werkelijk getest), de dubbeldip, de terughoudendheid van banken, de opkomst van privaat kapitaal en de druk op de aandelenkoersen en de daaraan verbonden gevolgen voor pensioenen, maken het er niet gemakkelijker op. Iedereen voelt nu die onzekerheid. Werkgevers, werknemers en ondernemers.
En als ik zo de beelden bekijk van wat er nu in Griekenland gebeurt, dan realiseer ik me hoe onmachtig je je als mens kan voelen in het toch rijke westen.

Ik vraag me werkelijk af wie nu beter af is in Nederland: de ondernemer of de werknemer. Ik heb hier de laatste maanden veel over nageacht en met andere ondernemers over gesproken.
Ik denk dat de werknemer meer zorgeloos in het leven kan staan dan de ondernemer. Er is een sociaal vangnet, juridische bescherming en altijd wel een instantie om op terug te vallen bij bijvoorbeeld ziekte. De werkgever wordt gezien als instituut en sterke partij. Dat is ineens geen mens. De ondernemer wordt in mijn ogen alleen gehouden aan verplichtingen. Die heeft geen rechten. En het lijkt net of het bij de werknemer andersom is.

Dit vraagt natuurlijk om een toelichting: De ondernemer kan niet ziek zijn, krijgt geen uitkering bij werkloosheid, moet de onderneming financieren met zijn prive geld (want de banken willen niet) en knoopt zichzelf op aan betalingsverplichtingen jegens werknemers en belastingdienst. Daar valt niet mee te onderhandelen. De ondernemer moet accountants uit eigen zak betalen, moet zelf advocaten bekostigen en ondertussen moet de ondernemer nieuwe opdrachtgevers blijven scoren om zo de rekeningen te kunnen betalen. De ondernemer moet alle wetten uit zijn hoofd kennen, ieder personeel behoeden voor burn out, personeel motiveren, Algemene Voorwaarden waterdicht maken, Personeelsplannen maken etc. etc. De ondernemer moet alles kunnen, weten, regelen, navragen, indienen,  omzet scoren, kosten beheersen, financiele administraties voeren, wetgevingen naleven...en ga zo maar door.

De ondernemer wordt, zo blijkt steeds weer, puur als werkgever gezien en wordt ook daarop aangesproken. Niks menselijks aan, die werkgever. Alleen principes gelden.

En de werknemer krijgt ondertussen alle bescherming. Ontvangt iedere maand salaris, krijgt daar bovenop nog pensioen, ontvangt vakantiegeld, krijgt allerlei toeslagen of subsidies en bij werkloosheid eerst ontslagbescherming en daarna een uitkering.

Het voelt soms wel heel alleen als ondernemer.

Ik prijs me gelukkig dat ik vele ondernemers ken waarmee is kan sparren.  Ik ben via de NCD (Nederlands Centrum van Directeuren en Commissarissen) veel in contact met collega ondernemers die allen op hun beurt geraakt worden door het werkgeverschap in moeilijke tijden. Ondernemerschap zou vrijheid betekenen.... dat is inmiddels flauwekul gebleken. Ondernemerschap heeft niets meer met vrijheid te maken.

Of er voordelen aan ondernemerschap zitten? Ja, als ondernemer kan je keuzes maken om dingen in gang te zetten of na te laten. In goede tijden kan er goed verdiend worden en de onderneming weer reserves opbouwen. Dan voelt het allemaal minder zwaar aan. Maar ja, als er weer geld verdiend wordt weet iedereen die ondernemer weer te vinden: dan gaat de vennootschapbelasting weer omhoog, eisen werknemers meer salaris of toeslagen en ontstaat weer meer concurrentie waardoor de tarieven onder druk blijven staan.

Je moet eigenlijk wel heel dom zijn om ondernemer te willen zijn.

Als ondernemer verkeer ik gelukkig in goed gezelschap waarmee ik poog mezelf verder te ontwikkelen. Samen met andere ondernemers sparren binnen het selecte gezelschap van de NCD Duitsland biedt me houvast. Je kunt er nu niet meer alleen voor staan. Dit moet je ook niet meer willen. Een goede vriendin van me adviseerde is laatst om de - ondernemershuillijn- op te richten. Een plek waar de ondernemer even kan uithuilen.

Hoe ik hierin staat als ondernemer?
Ook ben ik als ondernemer in gesprek met strategische organisaties om zo weer mijn ondernemerschap terug te krijgen. Werkgeverszaken horen niet thuis bij de ondernemer. De ondernemer moet nieuwe markten veroveren, opdrachtgevers bedienen en klanttevredenheid scoren. Meerwaarde bieden en onderscheid bieden. Managers kunnen dat proces ondersteunen als je maar groot genoeg bent. Ik ben daarom voornemens om de werkgeverszaken over te gaan dragen in 2012.

Als de ondernemer teveel manager is, groeit de onderneming niet. Als hij teveel en te succesvol onderneemt moet hij manager worden en alles blijven controleren. Alle theoretische modellen ten spijt, de praktijk is op dit punt voor mij 21 jaar weerbarstig gebleken.

De kansen die dit biedt is dat ik als ondernemer weer op basis van synergie zaken doe. Win win voor beiden. Ik word weer creatief en weet de waarde van het zorgvuldig opgebouwde netwerk weer in te schatten. De huidige ontwikkelingen laten je weer anders tegen zaken aan kijken. Hierdoor wordt het glazen plafond doorbroken en ontstaan nieuwe mogelijkheden. Dat is het voordeel van deze lastige tijden. Ondernemers, leiders en managers worden nu beproefd en de sterken blijven over. De jongens onderscheiden zich van de mannen.

Voor ieder individu, werknemer of werkgever geldt dat alles anders wordt. Niet gemakkelijker. Maar tegelijkertijd levert dit veel op voor de nieuwe vorm van ondernemerschap: samenwerken, bezieling en enige nedrigheid. Want daar was ooit ook de groei mee begonnen. We gaan weer terug naar die pure basis van ondernemerschap. Dienen en dan verdienen.

En dat geldt voor werknemers en werkgevers. De klant centraal stellen en optima forma diensten verlenen. Daar staat Brussaard voor.

Eigenlijk is dat heel fascinerend en boeiend om mee te maken. Het maakt de geest weer rijper.

Misschien was dat die drijfveer voor ondernemerschap?

Laten we het juk afgooien van alle luxe en gewoontes , ingeslopen patronen, vaste denkwijzen en opnieuw met elkaar in verwondering kijken naar deze vernieuwing. Want 1 ding is zeker: van iedereen wordt nu ondernemerschap verwacht. Door werknemer en werkgever.

Back to the Basics

Paul Brussaard



dinsdag 5 juli 2011

400% groei in 5 jaar

Kijk dat is nog eens een ambitiestatement. 400% groei in 5 jaar. Als ondernemer moet je doelen stellen, want zonder kompaskoers gaat het schip alle kanten op.

Het is een lastige tijd voor iedereen. Of je nu in dienst bent, of een eigen onderneming moet runnen als DGA of Directeur of CEO. Na bestudering van strategische stukken van een grote bank, kan ik niet ook niet anders concluderen dat het ook nooit meer goed komt. Alles is veranderd. Maak je borst maar nat, zeg ik dan tegen mezelf in de spiegel.

Ondernemen is loodzwaar in deze dagen om drie redenen:

1. De economische recessie duurt veel langer dan verwacht. Die dubbeldip is er hoor, maakt u zich maar geen zorgen. We roepen het alleen niet.
2. De reserves van mkb ondernemingen raken op. De ondernemer gaat de rekening betalen van het onmogelijke arbeidsrecht om personeel flexibel te laten afvloeien in het belang van het voortbestaan van de onderneming.
3. Debiteuren betalen later hun rekening (inclusief de overheid!) en banken zijn niet thuis om investeringen mede te financieren of kredieten beschikbaar te stellen.

En dan nog hopen dat je niet in een echtscheidingsprocedure beland (zoals enkele collega DGA´s)...dan is het leed niet meer te overzien. Niet alleen op financieel vlak, maar ook op emotioneel vlak.

Leiderschap gevraagd!

Laatst was ik op de inspirerende bijeenkomst van het NCD in Kijkduin. En daar durfde de nieuwbakken voorzitter van MKB Nederland (Biesheuvel) te beweren dat hij (en daarmee Nederland) trots mag zijn op het lage werkloosheidspercentage van 4%. Duitsland had maar liefst 7% werkloosheid, vertelde hij daar trots en met een zweem van minachting richting onze oosterburen...(alsof hij het zelf had bereikt...).

Hij vergat even het verborgen leed van juist zijn leden. Dat DGA´s eigen pensioenvoorzieningen moeten aanspreken om vakantiegeld uit te kunnen betalen aan personeel dat gewoon vier weken op vakantie gaat (en de DGA niet, want die kan niet weg) en dat personeel bijna onmogelijk ontslagen kan worden als de omzet terugvalt. Met dank aan de politiek en MKB Nederland. Heer Biesheuvel! Foei.

Nu was uw voorganger Loek Hermans al niks (ik wilde ooit zijn baan), nu begin ik ook bij uw ambities ernstig te twijfelen. U maakt in ieder geval een valse start. Mag ik u uitnodigen om het snel eens opnieuw te doen bij het NCD?
Geachte heer Biesheuvel, komt u snel eens terug en luister naar uw doelgroep.

Conclusie voor alle toehoorders: Laten we er nog steeds vanuit gaan dat onze belangenhartigers in de politiek kul verkopen. En dat we daar onze hoop niet op hoeven te vestigen (nog even los van alle tegenwerking die we als ondernemers krijgen in de vorm van nieuwe wetgeving en regelgeving).

We pakken zelf de zakdoek op.

Zet nieuwe kaarten in als ondernemer. Denk out of the box. Neem stappen die u nog nooit heeft genomen. Want anders blijft u met de rug tegen de muur staan.

BV Nederland gaat u niet helpen.

U zult het toch zelf moeten doen.

Als ondernemer neem ik ook het heft in eigen hand. Ik ontdek na 21 jaar ondernemerschap nieuwe markten met nieuwe kansen. Want oud is uit.

Via deze Blog houd ik u graag op de hoogte van de ontwikkelingen binnen de Brussaard Company Group en haar groeiambities in deze onmogelijke tijden.

Wij gaan met ons team van gedreven mensen de omgekeerde beweging maken: we halen het beste eruit wat erin zit en gaan voor forse strategische groei.

Dit vraagt creativiteit en gedurfd denken. Om professionaliteit, strategie en steun. Steun van iedere betrokkene, fan, informal investor, leverancier, partner, medewerker en klant.

Operatie stofwolk is aan de gang. De kompaskoers gezet!

400% groei in 5 jaar. Omdat het weer leuk moet worden.

Paul Brussaard